Cansu Karagül

Belki bir yüz yıllık belki de daha eski bir tarihi vardır kadın bedenine milliyetçi ideolojilerle yaklaşan mitsel, “tohum-toprak” metaforlarının. Kimilerince çok masumane, hatta kadını yücelten – vatan ve millet kadınların omzunda yükselir- bir benzetme olarak kabul edilse de, bu yaklaşımdaki şiddet ve tahakküm ilişkisi çok aşikârdır. ‘Toprak’, muktedirin kendisine tabi olduğunu düşünürken aslında tabi kıldığı, edilgen, zayıf ve kırılgan nesnedir. Bu yüzdendir ‘tohumlarını’ rastgele saçma hakkını/erkini “doğal” ve “verili” gören erkeğin pervasızlığı ve “devlet babalarla” aramızdaki ensest ilişkinin sebebi. Dahası, savaş esnalarında etnik tecavüzlerin kadın bedenini, tabi ki yalnızca kadınlar maruz kalmıyor tecavüze, hedef alması da bundandır belki de..   Bu yazıda, eril iktidarın/devletin, yine kendisi gibi eril olan şiddet aracılığıyla –tecavüzle- kendisini nasıl yeniden inşa ettiğini özellikle modern patriyarkal kurumlardan olan “ordu” bağlamında ele alırken, tecavüzün neden heteron